My Diary

Sudah tau kan siapa De Reza? Yup, dia adalah adik semata wayang saya yang usianya terpaut 7 tahun dari sy. Sebelum dia lahir, sy menjadi anak tunggal yang disayangi papa mama dan seluruh keluarga, cucu kesayangan kakek dan nenek, semuanya... Pas De Reza lahir, sy merasakan cinta itu terbagai dan mulailah sy merasa keberatan. *Maklum, saat itu sy masih kecil. :)

Seiring berjalannya waktu, keadaan berbalik, sy menjadi sangat amat menyayangi adik semata wayang sy itu. Sekarang dia sudah kelas 1 SMP, dan tingginya melebihi sy. Alih-alih sy yang diminta menjaganya, orang tua sy yang malah memintanya untuk menjaga sy -___-". Tapi ada satu rasa iri yang sy pendam ke adik sy itu dan akhirnya sy ungkapkan saat dia bonceng sy naik motor.. Berikut ini percakapan sy dengannya:

Saya: Yang tau ga, mba iri sama ade..
De Reza: Iri kenapa mba?
Saya: Ade mah suka diijinin ini itu, mba mah dilarang-larang terus. Ade diijinin bawa motor kemanapun, mba sekarang malah susah dapet ijin bawa motor padahal udah lancar. Ade diijinin maen kemana aja, mba ga boleh jauh-jauh. Ade malah yang disuruh jagain mba,iiihh..kan harusnya mba yg jagain ade... Sekarang mah kalau bawa motor teh harus dibonceng ade terus,huhu..kan mba mau bebas de... Ade malah suka kekebutan, tapi papah ga pernah marah tuh.. Kenapa sih de? Ah, papah mamah ga adil ke mba. Huhu...
De Reza (Sambil tetep fokus bawa motor): Ah mba mah iri sama ade teh cuma itu duank.. Ade iri sama mba banyaaakkk bgt. Nih ya mba, mba mah cantik tapi ade biasa aja. Mba mah putih (emang iya sy putih? hehe, biasa aja ah.red), ade item. Mba mah pinter, ade mah bodo. Mba mah udah pernah ke Dufan, ke bioskop, ke tempat-tempat lain yang ade belum pernah kesana. Ade juga iri kalau setiap mudik ke Jawa, mba aja yang diajak main sama mas Helmi, mas Ridwan, Bude Saroh, Bude In, dll. Mba mah pernah ke luar negeri, ade mah di majalengka aja. Mba mah disayang bgt sama papah mamah tau ga sih mba.... Ade teh disuruh jagain mba soalnya papah mamah teh sayang bgt ke mba, kan ade yg sering disuruh ngalah sama mba. Tuh kan ade mah irinya banyak ke mba teh.. Tapi ade sayang bgt sama mba...

Tanpa banyak berkata, sy peluk pinggangnya erat dan melabuhkan kepala sy dipunggungnya. Sungguh, sy tersentuh dengan pengakuannya. Betapa egoisnya sy selama ini.. Rabbi...

Saya (dengan hati mencelos): Maafin mba ya sayang... Mba juga sayaaangg bgt sama ade..
De Reza: Asiik, mba, beliin ade tas baru..
Saya: Ah ade mah manfaatin kondisi... Hehe..
De Reza: *Nyengir aja dia nya. :D


Itulah sepenggal percakapan sy dengan adik tercinta sy, De Reza.. Pengakuannya sungguh membuat sy membisu, diam dalam kelembaman yang sempurna.. Rabb, maafkan atas nikmat yang lupa sy syukuri...

Fabiayyiaalaa irabbikumaa tukadzibaan? ^_^